- 1,5 km zwemmen in 0:40 uur
- 40 km fietsen in 1:40
- 10 km hardlopen in 1:10
Elger de Boer, neef van Hilde, daagde onder andere mij afgelopen Maart uit om mee te doen. Door een septum-correctie (scheefgegroeid neusschot) zat ik, dankzij extra lucht in mijn longen, midden in een euforische periode: challenge accepted!
Hierboven sta ik (midden onderin) met de nodige stress de start van 2x 750m om de gele boeien af te wachten. Ik was nogal laat bij de start (had 5 mins om aan het water te wennen, geen om de spullen te ordenen voor de komende wissels) omdat navigatie niet inspeelt op afgesloten wegen (ivm de triathlon natuurlijk :). Gelukkig stond er weinig wind en regende het niet..
Vorig jaar in California heb ik 4 maanden geregeld gezwommen in een prachtig zwembad tussen de wedstrijd zwemmers. In Maastricht kan ik 17m baantjes trekken tussen Limburgse 65+'ers en soms wat overmatig- gebied- afbakend- semi-fanatiekelingen. Op advies van vriend en zeer ervaren zwemmer Wim ben ik enkele keren in de Tongelreep gaan trainen (50m bad). Dat is een veel betere training omdat er veel minder rustpunten zijn (afwezig bij een 1500m triathlon). Dankzij zwemcoach Jan's wijze lessen heb ik mijn techniek en uithoudingsvermogen verbeterd, van groot belang geweest voor deze wedstrijd..
Rechtlijnige 50m baantjes in een schoon zwembad met zwembroek en enkele mensen voor en achter je is 1 ding: met wetsuit, ondoorzichtig water, wind, golfslag en 130 mensen is heel iets anders!
Gelukkig ging het goed; in 35 mins was ik er weer uit. Elger vloog overigens door de plas met een megasnelle schoolslag: 26 mins, ongelooflijk!
Vervolgens is er een wissel: zo snel mogelijk het wetsuit uittrekken en op de fiets. Iedereen zet van tevoren zijn fiets klaar in een genummerde rij met alle verdere benodigde spullen (schoenen, drinken etc.). Hier Elger (rechts verstopt) tussen alle fietsen.
Dan op pad! Vijf rondjes van 8 km, waarbij allerlei vrijwilligers de weg hebben afgezet. Dit was voor mij even bijkomen, het zwemmen was veruit het zwaarste onderdeel.
Ondertussen speelt het publiek natuurlijk een zeer belangrijke rol. Elger, Christiaan (roeivriend van Elger) en ik werden met groot enthousiasme aangemoedigd door Judith (vriendin Elger), Maaike (vriendin van Elger's broer Maarten), Mathijs (vriend Elger) en Hilde (nog bedankt!!!).
Na het fietsen dan de laatste wissel. Ik heb het record langste wissel ooit denk ik.. op m'n dooie gemakje even nieuw setje kleren aantrekken, hartslag meter om, drinken verzamelen, beetje rekken en strekken en iets van eten naar binnen proberen te werken; dan zit je al gauw op de 8 minuten. Dit in tegenstelling tot de winnaar, die was binnen 36 seconden weer op de been.
Het lopen ging prima, al is het moeilijk om vocht en eten naar binnen te krijgen. Met een gemiddelde hartslag over fietsen en lopen van 158 is het lichaam niet echt ontspannen om iets te verwerken. Een enkeling heeft zijn maaginhoud dan ook langs de kant geleegd heb ik gehoord. Zelf merkte ik pas na de wedstrijd een terugslag: ik kreeg niets meer naar binnen de eerstkomende 2 uur. Best vreemd als je net ruim 2400 calorieën hebt verbruikt..
Elger had er niet zoveel moeite mee: een pannekoekje ging er met groot gemak in...
Elger en Christiaan terecht voldaan na de wedstrijd (2:19 = 66e en 2:30 = 95e van de 131). Helaas geen finish foto van mezelf (3:07 = hekkesluiter), die komt er wellicht een volgende keer. Eindoordeel: zeer tevreden met het feit dat ik het heb gehaald! Deze kwart triathlon was een leuke en vooral afwisselende wedstrijd en smaakt zeker naar meer! En staat volgend jaar wellicht Mathijs ook voor, i.pv. links van, het spandoek?
